Μπορεί οι εταίροι να έχουν συμφωνήσει στο καταστατικό και να έχουν
αναρτήσει στο ΓΕΜΗ, ότι κάποιος εξ αυτών ασκεί την διαχείριση και την
εκπροσώπηση της εταιρείας. Όμως έχουν ταυτόχρονα σιωπηρώς ή ρητώς αποδεχθεί
ότι άλλο πρόσωπο θα είναι αυτό που εκ των εταίρων θα εκπροσωπεί και
διαχειρίζεται την εταιρεία.
Κατά πάγια νομολογία (ΑΠ 1274/2010) «ως διαχειριστής είναι και ο εν τοις
πράγμασι (de facto) έχων την διαχείριση». Και η ΑΠ 1284/2010 αναφέρει για την
εξουσία του εν τοις πράγμασι διαχειριστή μίας εταιρείας ότι «την εξουσία αυτή μπορεί
να αντλεί είτε από τον νόμο είτε από την σύμβαση, χωρίς όμως να αποκλείεται και η
ύπαρξή της να θεμελιούται επί της δημιουργίας απλώς μιας πραγματικής
καταστάσεως ( de facto διαχείριση)». Για de facto διαχειριστή επιχείρησης κάνει
λόγο η ΑΠ 780/2016 στην οποία ως ιδιοκτήτης επιχείρησης με αντικείμενο το γενικό
εμπόριο εμφανιζόταν το ένα πρόσωπο ενώ ως υποκρυπτόμενο πρόσωπο και εν τοις
πράγμασι (de facto) διαχειριστής της επιχείρησης αυτής το δεύτερο πρόσωπο ενώ
και τα δύο δρούσαν από κοινού.
Στην ΕφΘεσσ 828/2008 κρίθηκε ότι μεταξύ δύο εταίρων συμφωνήθηκε να
συσταθεί μία ετερόρρυθμη εταιρία, την οποία φαινόταν αρχικά διαχειριστές ήταν οι
δυο πρώτοι εταίροι αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο είχαν παραχωρήσει τη διαχείριση
της εταιρείας αυτής στον εναγόμενο, ο οποίος και την ασκούσε στην πράξη.
Ομοίως η ΑΠ 671/2013 αναφέρει «Εν τοις πράγμασι εταίρος και de facto
διαχειριστής των εταιρικών υποθέσεων υπήρξε, ωστόσο, ο σύζυγος της πρώτης
και πρώτος εξάδελφος του δεύτερου … Ο τελευταίος είχε τη ρητή και πάγια εντολή
και εξουσιοδότηση αμφότερων των ομορρύθμων εταίρων να διαχειρίζεται τις
υποθέσεις της εταιρίας και να συναλλάσσεται με τρίτους για λογαριασμό της, καθώς
και να προβαίνει σε έκδοση επιταγών στο όνομα και για λογαριασμό της εταιρίας. Στα
πλαίσια των εν λόγω δραστηριοτήτων του, ο πραγματικός διαχειριστής ενεργούσε
ως άμεσος αντιπρόσωπος των παραπάνω ομορρύθμων μελών της εταιρίας (ΑΚ
211§1) μέσα στα όρια της δοθείσας στον ίδιο εξουσίας αντιπροσώπευσης, αφού
υπέγραφε στο όνομα και για λογαριασμό ενός εκάστου των εταίρων και τυπικών
διαχειριστών, θέτοντας την υπογραφή του κάτω από την εταιρική σφραγίδα».
Μόνη περίπτωση κατά την οποία δεν αναγνωρίζεται η εικονικότητα του
τυπικού διαχειριστή και η εν τους πράγμασι ιδιότητα του διαχειριστή, είναι αυτή κατά
την οποία ο εν τοις πράγμασι διαχειριστής είναι τρίτο πρόσωπο, δηλαδή μη
εταίρος. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση η νομολογία του ΑΠ (ΑΠ 1859/2011)
διαβλέπει ότι ο τρίτος είναι απλός εντολοδόχος και δεν είναι εν τοις πράγμασι
ομόρρυθμος και διαχειριστής, επειδή ακριβώς δεν έχει την εταιρική ιδιότητα και είναι
τρίτος. Μάλιστα η νομολογία δέχεται την ύπαρξη εν τοις πράγμασι διαχειριστή παρά
τη θέληση και συμφωνία των συνεταίρων. Συγκεκριμένα βλ. ΜΠρΑθ 8052/2008 ΤΝΠ
ΔΣΑ «ο τελευταίος αυτός νοσφιζόμενος και κατά παράβαση της αναθέτουσας
σύμβασης και του συμφωνητικού της Κοινοπραξίας …άρχισε και εξακολούθησε μέχρι
και την κατάθεση της ένδικης αίτησης να είναι και να λειτουργεί ως ο ουσιαστικός (de
facto) διαχειριστής έστω και παρανόμως και υπαιτίως».
Η δικηγορική μας εταιρεία έχει χειριστεί υποθέσεις τέτοιας φύσης, όμως η απλή ανάγνωση του παρόντος δεν παρέχει πλήρη ενημέρωση, η οποία παρέχεται από τους δικηγόρους της εταιρείας μας (επικοινωνήστε με κάποιον δικηγόρο επιχείρησης–εταιρειών δηλαδή εξειδικευμένο στο εταιρικό δίκαιο – δίκαιο επιχειρήσεων).
