Σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 692 του ΚΠολΔ «Τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή η διατήρηση». Ο κανόνας αυτός (απόρροια του παρεπόμενου χαρακτήρα των ασφαλιστικών μέτρων) ισχύει και στην προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης, αφού αυτή δεν είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη δικαιώματος ή έννομης σχέσης του ουσιαστικού δικαίου. Μάλιστα η ρύθμιση καταστάσεως αποτελεί την κύρια, αν όχι την αποκλειστική περίπτωση εφαρμογής του κανόνα, αφού στις λοιπές περιπτώσεις ασφαλιστικών μέτρων δεν ανακύπτει πρακτικά κίνδυνος ικανοποίησης του ασφαλιστέου δικαιώματος, με εξαίρεση μόνο την προσωρινή επιδίκαση απαίτησης, που αντιμετωπίζεται, όμως, από τις διατάξεις των άρθρων 729 παρ. 2 και 730 του ΚΠολΔ.
Η εφαρμογή της παραγράφου 4 αποτρέπει τη δημιουργία με τα ασφαλιστικά μέτρα ανεπανόρθωτων ή δυσχερώς αναστρέψιμων συνεπειών, που ματαιώνουν τον πρακτικό σκοπό της κύριας δίκης, δηλαδή συνεπειών που η ανατροπή τους μετά την αντίθετη οριστική κρίση δεν είναι αυτόματη και απαιτεί ενδεχομένως σημαντικές δαπάνες από τον ηττηθέντα στη δίκη των ασφαλιστικών μέτρων ή εξαρτάται κυρίως από τη θέληση του αντιδίκου του. Συνήθως η παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας, που υπολείπεται της οριστικής ποιοτικά, ποσοτικά ή χρονικά, διασφαλίζει τον κανόνα της παραγράφου 4. Γενικότερα δε η καταδίκη σε ενέργεια, παράλειψη ή ανοχή πράξης, που αποτελεί το περιεχόμενο εφάπαξ παροχής ή η ενεργοποίηση διαπλαστικού (ουσιαστικού) δικαιώματος οδηγούν σε ικανοποίηση των αντίστοιχων ουσιαστικών δικαιωμάτων και συνεπώς σε ρύθμιση υπερβαίνουσα τα όρια των άρθρων 692 παρ. 4 και 731 – 732 του ΚΠολΔ.
Απόκλιση από τον δεσμευτικό κανόνα της παραγράφου 4 του άρθρου 692 του ΚΠολΔ μπορεί να γίνει δεκτή μόνο σε ακραίες περιπτώσεις όταν η άρνηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων δημιουργεί στον αιτούντα αφόρητες συνέπειες, που δεν επιδέχονται υποκατάστατες λύσεις και οι οποίες, συγκρινόμενες με τις συνέπειες που προκαλούνται στον αντίδικο του από τη λήψη των ασφαλιστικών μέτρων, είναι αντικειμενικά πολύ βαρύτερες, ενόψει και του πιθανολογούμενου αποτελέσματος της κύριας δίκης (Β. Βαθρακοκοίλης: ΕρμΚώδικα Πολιτικής Δικονομίας, Τόμος Δ, 1996, άρθρο 692, αριθμός 9, σελ.100, ΜΠρΑθ 8834/2006 ΕλλΔνη 2008.935 και ΜΠρΑθ 4629/2004 ΕλλΔνη 2005.614).
Η δικηγορική μας εταιρεία έχει χειριστεί υποθέσεις τέτοιας φύσης, όμως η
απλή ανάγνωση του παρόντος δεν παρέχει πλήρη ενημέρωση, η οποία παρέχεται από τους δικηγόρους της εταιρείας μας.