Πέραν από τις αποφάσεις που λαμβάνουν οι διαχειριστές σε μια προσωπική εταιρία, υπάρχουν και άλλα θέματα, επί των οποίων δεν αποφασίζουν οι διαχειριστές αλλά όλοι οι εταίροι από κοινού (διαχειριστές και μη). Οι διαχειριστές έχουν την εξουσία (αρμοδιότητα) να λαμβάνουν αποφάσεις μόνο σε θέματα διαχείρισης. Υπάρχουν όμως και θέματα που αφορούν την εταιρική ζωή, τα οποία δεν εμπίπτουν στην έννοια της διαχείρισης. Στα θέματα αυτά έχει την εξουσία να αποφασίζει μόνο το σύνολο των εταίρων και όχι (μόνοι) οι διαχειριστές της εταιρείας. (Ν. Ρόκας, Εμπορικές Εταιρίες, 9η έκδ., 2019, § 11, σ. 77, αρ. 1).
Δεν περιλαμβάνονται στην έννοια της διαχείρισης, και επομένως εκφεύγουν της αρμοδιότητας των διαχειριστών, αποφάσεις που αφορούν τροποποιήσεις της εταιρικής σύμβασης, δηλαδή στοιχεία της εταιρικής σύμβασης τα οποία αναφέρονται στην εξατομίκευση της εταιρίας, όπως ο εταιρικός σκοπός ή η εταιρική επωνυμία μεταξύ άλλων. Για τα θέματα αυτά αποφασίζουν όλοι οι εταίροι με ομόφωνη απόφαση (άρθρο 253 ν.4072/2012 και ΑΚ 748). Το άρθρο 253 θεσπίζει την ομόφωνη λήψη αποφάσεων ως μέσο δημιουργίας και έκφανσης της βούλησης του νομικού προσώπου, στο οποίο και καταλογίζεται, δηλαδή με τη συγκέντρωση των θετικών ψήφων των εταίρων.
Η συνέλευση των εταίρων είναι κατά την κρατούσα άποψη, το κυρίαρχο όργανο της εταιρίας με αποκλειστική αρμοδιότητα την συγκρότηση, οργάνωση της εταιρίας και την εποπτεία του διαχειριστή- εταίρου. Η αρμοδιότητά της εκκινεί εκεί όπου πρόκειται για πράξη που υπερβαίνει τη συνήθη διαχείριση ή κείνται εκτός εταιρικού σκοπού. Για τα παραπάνω, εφόσον δεν προβλέπεται κάτι από το καταστατικό, επιβάλλεται η συναίνεση όλων των εταίρων. Ο εταιρικός σκοπός εκτός του ότι αφορά τη φύση της δραστηριότητας της εταιρίας και είναι απαραίτητος για τη γέννηση και τη συνέχιση αυτής, καθορίζει και το δικαιοπρακτικό θεμέλιο στην εσωτερική σχέση μεταξύ των εταίρων, γεγονός που λειτουργεί περιοριστικά στη λήψη τυχόν πλειοψηφικών αποφάσεων: για τη μεταβολή του εταιρικού σκοπού δεν αρκεί η λήψη έστω πλειοψηφικής απόφασης από τους εταίρους, αλλά απαιτείται ομοφωνία ( Γ. Σωτηρόπουλος, Προσωπικές Εταιρίες, 2023, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ.12).
Παράλληλα, η απόφαση της συνέλευσης των εταίρων δεν συνιστά μία απλή πολυμερή δικαιοπραξία ενοχικού χαρακτήρα, αλλά μία οργανωτική δικαιοπραξία συλλογικού οργάνου του εταιρικού δικαίου (Εφθεσ 1689/2011 ΕλΔ 2015, 1729, ΕφΘεσ 1685/2011 ΔΕΕ 2012, 236, 757, ΜΠρΘεσ 7631/2013 ΔΕΕ 2013, 960, ΠΠρΘεσ 10419/2002 ΝΟΜΟΣ). Και επειδή τόσο η σύσταση όσο και η τροποποίηση του καταστατικού των προσωπικών εταιρειών γίνεται μόνο εγγράφως και ουδέποτε προφορικώς, κατά τα άρθρα 158,160,164 ΑΚ απαιτείται έγγραφος τύπος απόφασης της συνέλευσης και υπογραφής του πρακτικού της εταιρείας από εμάς και δεν αρκεί προφορική διαβεβαίωση ή συμφωνία.
Το δε άρθρο 253 του ν.4072/2012 αναφορικά με τη σύμφωνη απόφαση όλων των εταίρων αφορά κάθε απόφαση με την οποία τροποποιείται η εταιρική σύμβαση, λ.χ. απόφαση παράτασης της εταιρικής διάρκειας, μεταβολή του εταιρικού σκοπού κλπ.. Επειδή η απόφαση είναι δικαιοπραξία, αυτή είναι άκυρη, όταν το περιεχόμενό της προσκρούει στον νόμο ή τα χρηστά ήθη (ΑΚ 174, 178, 179, 180). Στην παράβαση νόμου υπάγεται και η παράβαση της υποχρέωσης πίστης και της αρχής της ισότιμης μεταχείρισης των εταίρων. Ειδικότερα, οι πλειοψηφικές αποφάσεις δεν επιτρέπεται να είναι αυθαίρετες και καταχρηστικές κακόπιστες ή να θίγουν την αρχή της ίσης μεταχείρισης των εταίρων (ΑΚ 281, 288). Κατ’ αρχήν άκυρες είναι και οι αποφάσεις που λήφθηκαν χωρίς να τηρηθεί η προβλεπόμενη στην εταιρική σύμβαση διαδικασία. (Ν. Ρόκας, Εμπορικές Εταιρίες, 9η έκδ., 2019, § 11, σ. 78, αρ. 4).
Η δικηγορική μας εταιρεία έχει χειριστεί υποθέσεις τέτοιας φύσης, όμως η απλή ανάγνωση του παρόντος δεν παρέχει πλήρη ενημέρωση, η οποία παρέχεται από τους δικηγόρους της εταιρείας μας.
