Η δικηγορική μας εταιρεία έχει χειριστεί υποθέσεις τέτοιας φύσης, όμως η
απλή ανάγνωση του παρόντος δεν παρέχει πλήρη ενημέρωση, η οποία παρέχεται από τους δικηγόρους της εταιρείας μας.
Το δικαστήριο έκρινε αντισυγματική την παράταση με νόμο της αξίωσης του Δημοσίου (Εφορίας) να κατάσχει περιουσία φορολογούμενου και να αποστέλλει φύλλο ελέγχου
Αριθμός απόφασης: 29/2015
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Τμήμα 6ο Μονομελές
[……….]
Επειδή, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 2065/1992, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 35 του ν. 2648/1998, η διάταξη περί πενταετούς παραγραφής εφαρμόζεται σε υποθέσεις των οικονομικών ετών 1996 και μετά, ενώ για το ένδικο οικονομικό έτος 1993 εφαρμόζεται η παρ. 1 του άρθρου 68 του ν.δ. 3323/1955, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 17 του ν. 1828/1989, με την οποία ορίζεται δεκαετής παραγραφή, αρχόμενη από το τέλος του έτους, μέσα στο οποίο λήγει η προθεσμία για την υποβολή της δήλωσης, εν προκειμένω, δε, από το τέλος του έτους 1993 (βλ. ΣτΕ 2962/2013). Η δεκαετής παραγραφή του δικαιώματος του εκκαλούντος Δημοσίου να κοινοποιήσει φύλλο ελέγχου για το οικονομικό έτος 1993 έληγε στις 31-12-2003, οι δε διατάξεις της παρ 19 του άρθρου 19 του ν. 3091/2002 δεν επέφεραν σύντμηση ή παράταση της προθεσμίας παραγραφής για το οικονομικό έτος 1993. Η προθεσμία της παραγραφής για το εν λόγω οικονομικό έτος παρατάθηκε, όμως, έως 27-2-2004 με την παρ 1 του άρθρου 22 του ν. 3212/2003, δεδομένου ότι η προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή παράταση αφορά κάθε προθεσμία παραγραφής που λήγει στις 31-12-2003 και όχι μόνο αυτές που εμπίπτουν στη ρύθμιση της παραγράφου 19 του άρθρου 19 του ν. 3091/2002.
Ωστόσο, η παράταση της προθεσμίας παραγραφής για ένα ακόμη έτος, που επακολούθησε με την παρ 10 του άρθρου 5 του ν. 3296/2004, καταλαμβάνει, όπως ρητώς ορίζεται στη διάταξη αυτή, μόνο τις υποθέσεις των οποίων η προθεσμία παραγραφής έληγε στις 31-12-2004 και όχι τις υποθέσεις για τις οποίες η προθεσμία παραγραφής είχε συμπληρωθεί στις 27-2-2004, δηλαδή πριν την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, όπως εκείνες του οικονομικού έτους 1993. Και τούτο βέβαια ανεξάρτητα από το ότι και υπό την εκδοχή ότι στη εν λόγω διάταξη, ενόψει της επίκλησης παράλληλα και του άρθρου 22 του ν. 3212/2003, εμπίπτουν υποθέσεις για τις οποίες η προθεσμία παραγραφής έληξε στις 27- 4- 2004, η διάταξη αυτή, συνεπαγόμενη κατά το μέρος τούτο, την παράταση παραγραφής δικαιώματος του εκκαλούντος που είχε ήδη παραγραφεί, δεν θα ήταν συνταγματικά ανεκτή, ενόψει του ότι η αναδρομική ρύθμιση κατά τρόπο επαχθή βιοτικών σχέσεων που έχουν περατωθεί, θα προσέκρουε προεχόντως στις εκ της αρχής του Κράτους δικαίου ευθέως συναγόμενες επί μέρους συνταγματικές αρχές της νομικής ασφάλειας και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης (βλ. ΣτΕ 1508/2002).
Εξάλλου, απαραίτητη προϋπόθεση για την, κατ΄ εφαρμογή της παρ 3 του άρθρου 22 του ν. 3212/2003 και της παρ 18 του άρθρου 19 του ν. 3091/2002, παράταση του χρόνου παραγραφής για ακόμη δύο έτη, πέραν του οριζομένου από τις οικείες διατάξεις χρόνου, σε περίπτωση κατάσχεσης ανεπίσημων βιβλίων και στοιχείων, είναι η επίδοση στον υπόχρεο της έκθεσης που συντάχθηκε για την κατάσχεση αυτή, όμως στα έγγραφα του διοικητικού φακέλου που καταρτίστηκε μετά την άσκηση της από 17-2-2006 προσφυγής δεν περιλήφθηκαν η 934/22- 9- 1999 έκθεση κατάσχεσης επίσημων και ανεπίσημων βιβλίων και στοιχείων της εφεσίβλητης εταιρείας στην επαγγελματική εγκατάσταση τρίτου και το αποδεικτικό για την επίδοση της έκθεσης αυτής στην ίδια εταιρεία, ενώ τα έγγραφα αυτά δεν έχουν προσκομιστεί ούτε στο Δικαστήριο τούτο από το εκκαλούν, το οποίο, άλλωστε, τόσο στην από 27-12-2005 έκθεση ελέγχου και στην έκθεση των απόψεών του επί της προσφυγής όσο και με την κρινόμενη έφεση, επικαλείται την βάσει των ως άνω διατάξεων διετή παράταση του χρόνου παραγραφής, αναφερόμενο μόνο στην κατάσχεση ανεπίσημων βιβλίων και στοιχείων και όχι και στην επίδοση στην εφεσίβλητη της έκθεσης που συντάχθηκε για την κατάσχεση αυτή.
Με τα δεδομένα αυτά, και συγκεκριμένα ενόψει του ότι ο χρόνος παραγραφής του δικαιώματος του εκκαλούντος Δημοσίου να κοινοποιήσει στην εφεσίβλητη φύλλο ελέγχου φορολογίας εισοδήματος για το οικ. έτος 1993, ο οποίος έληγε στις 31- 12-2003, παρατάθηκε έως 27-2-2004, δίχως περαιτέρω άλλη παράταση, ενώ για την εφαρμογή της παρ 3 του άρθρου 22 του ν. 3212/2003 δεν προκύπτει ότι συντρέχει οριζόμενη από τη διάταξη αυτή προϋπόθεση (επίδοση στην εφεσίβλητη της έκθεσης για την κατάσχεση των ανεπίσημων στοιχείων), ώστε να παραταθεί μετά την τελευταία ημερομηνία για δύο ακόμη έτη το εν λόγω δικαίωμα του εκκαλούντος Δημοσίου, το δικαίωμα τούτο είχε ήδη υποκύψει σε παραγραφή κατά το χρόνο επίδοσης στην εφεσίβλητη του 1163/27-12-2005 οριστικού φύλλου ελέγχου φορολογίας εισοδήματος. Επομένως, η ανωτέρω κρίση της εκκαλουμένης είναι ορθή και νόμιμη, ενώ τα αντίθετα υποστηριζόμενα από το εκκαλούν, είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν.
